Czy w tekście – jak poniżej – wers po dwukropku: Pora powracać, nie będzie szmalu winien być rozpoczęty małą, czy wielką literą
…
Ambitny Franek był na Mundialu,
by strzelać bramki, ale w realu
w okienko strzelał Boga,
w teamie totalna trwoga:
Pora powracać, nie będzie szmalu.

W ostatnim czasie zauważyłem wśród ludzi użycie sformułowania „być w terapii” jako oznajmienie informacji „być w trakcie procesu terapii”. Do tej pory wydawało mi się, że poprawne jest użycie przyimka "na" (przynajmniej potocznie), chociaż „być na terapii” może brzmieć bardziej jak „być w danej chwili na sesji terapeutycznej”. Moje pytanie brzmi: czy możemy powiedzieć w terapii, czy zamiast tego powinniśmy zawsze doprecyzować, mówiąc „w trakcie procesu terapeutycznego” (lub inne podobne sformułowania)? Co z przyimkiem na?

Szanowni Państwo!
Bardzo proszę o wyjaśnienie moich wątpliwości w kwestii interpunkcji w zdaniach takich jak te (przecinki, do których odnosi się moje pytanie, ująłem w nawias):

1. Był taki(,) jak jego ojciec.
2. Dzisiaj jedliśmy obiad o tej samej porze(,) co wczoraj.
3. Takie zachowanie(,) jak to(,) jest niedopuszczalne!
4. Jeszcze nigdy nie byłem tak zmęczony(,) jak dzisiaj.
5. Pracował tak dużo(,) jak nigdy dotąd.

Z góry dziękuję za odpowiedź!
Pozdrawiam

Panie Profesorze,
jest Pan moją ostatnią deską ratunku, ponieważ w dostępnych mi źródłach nie znalazłam odpowiedzi na nurtujące mnie pytanie. Chodzi o to, że moja teściowa wymaga od swoich dzieci (i mnie) oraz od wnuczek zwracania się do siebie w formie 3. os. l.p.: „Niech mamusia (mama, babcia) powie (da, pokaże itp.)…” lub „Proszę powiedzieć (dać, pokazać itp.)…” zamiast „Mamusiu (mamo, babciu), powiedz (daj, pokaż itp.), proszę”. Teściowa pochodzi z Wilna, ukończyła filologię rosyjską i twierdzi, że takich form zwracania się do osób starszych od siebie nauczona została w rodzinnym domu, w związku z tym wymaga tego od nas. Ja, co prawda, nie jestem filologiem, ale ekonomistką, jednak zwracam uwagę na to, JAK mówię, i chcę, aby moje dziecko również wypowiadało się poprawnie. Formy podane wyżej drażnią mnie, wydają mi się nieco archaiczne i dlatego pytam: czy moja teściowa MA PRAWO (z punktu widzenia poprawności językowej) wymagać od nas używania wspomnianych form?
Z niecierpliwością będę oczekiwać odpowiedzi od Pana.
Załączam wyrazy szacunku,
Marta Piaskowska z Łodzi

Szanowny Panie Profesorze,
pracuję w instytucji państwowej i interesuje mnie Pana zdanie na temat odręcznych „dopisków” w korespondencji oficjalnej. Listy urzędowe pomiędzy dyrektorami, ministrami itp. pisane są bowiem w całości na komputerze, natomiast odręcznie dodawany jest zwrot Szanowny Panie Ministrze oraz zwrot z poważaniem. Wygląda to co najmniej dziwnie. Co Pan o tym sądzi?
Z poważaniem
Robert K.

Witam,
ostatnio wśród moich znajomych rozgorzała dyskusja o znaczeniu wyrażenia zderzak w zderzak. Część optuje za 'obok siebie', analogicznie do łeb w łeb, inni natomiast uważają, że to 'jeden za drugim'. Ma to według mnie większy sens, m.in. przez fakt, że na drodze dużo cenniejsza jest informacja, iż ktoś jedzie tuż za nami i łatwo o kolizję, niż to, że ktoś jedzie innym pasem z podobną prędkością.
Bardzo proszę o rozstrzygnięcie nurtującego mnie problemu.
Pozdrawiam serdecznie.

Jest taka gra w karty dla dzieci, która nazywa się – no właśnie, Piotruś czy piotruś? Jak należy to pisać? Rysunek na karcie bez pary pierwotnie przedstawiał Czarnego Piotrusia i wtedy wszystko było jasne. Od tej pory powstało jednak mnóstwo talii, które z postacią Piotrusia nie mają już nic wspólnego. Czy można więc uznać, że nazwa tej gry stała się rzeczownikiem pospolitym, jak monopol czy warcaby?
Dziękuję i pozdrawiam.

Szanowna Redakcjo,

czy przyjęcie następującego zapisu dat, który się konsekwentnie stosuje (np. w gazecie) można uznać za poprawne?

- Jeśli występuje pełna data (dzień.miesiąc.rok) lub tylko miesiąc i rok, wtedy na końcu jest skrót "r.", np. "23 listopada 2019 r."; lub "listopad 2019 r."

- Jeśli nie występuje konkretna data, a sam rok razem z np. porą roku lub bez, wtedy zapis całego słowa "rok", np. "jesień 2019 roku" lub "2019 rok".

Adam Wolański w książce "Edycja tekstów" pisze, że należy dla całego tekstu przyjąć jeden zapis i konsekwentnie go stosować, czyli zawsze zapisywać wyłącznie skrót lub wyłącznie pełne słowo. Czy jednak można przyjąć alternatywny zapis w zależności od kontekstu?

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy cudzysłowu. Czy ten znak interpunkcyjny jest wymagany w tytułach artykułów, opowiadań czy wypracowań szkolnych? Wydawało mi się do tej pory, że w cudzysłowie zapisuje się tytuł przytaczany, np. „Wczoraj napisałam opowiadanie pod tytułem «Wiosna»”. Natomiast na kartce z opowiadaniem, nad tekstem tytułu w cudzysłowie się nie zapisuje. Podobnie rzecz się ma z tytułami książek czy artykułów. Jeśli jestem w błędzie, proszę o wyprowadzenie mnie z niego.
Dziękuję

Szanowni Eksperci,
czy dla mieszkańca i mieszkańców Sparty istnieją formy: Spartata i Spartaci? Uważałam do tej pory, że poprawne formy brzmią: Spartanin, Spartanie, ale ostatnio w tłumaczeniu filmu spotkałam właśnie te inne formy – może obie są poprawne?
I jeszcze jedno: spotkałam się z opinią, że nie powinno się mówić consensus, tylko consens. Czy to prawda?
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam
Joanna